I znowu nam dopisała pogoda w naszym przedsięwzięciu! A mogło być różnie, bo to i padało w tym tygodniu nielicho, a i to często pod koniec października zimnem zawiać już potrafi. A nam sie udało. Pamiętamy poprzedni rok na Cmentarzu Żydowskim: początek września, krótkie rękawki, a liści w alejkach jak na lekarstwo. Postanowiliśmy, że w tym roku pójdziemy trochę później, zażyć troszkę więcej jesieni. I nam się udało. W tym roku wykonaliśmy 200% normy - szybko uwinąwszy się z zaplanowaną alejką postanowiliśmy posprzątać następną Ze względu na szybkie tempo pracy od czasu do czasu trzeba było przenosić obóz, a czyniła to wyspecjalizowana jednostka Chwilka na doskonalenie chwytu grabi liściennych... Miejscami całe hordy liści napadały na uzbrojone w grabie pracowniczki Czyżby kasztan znalazł swą drogę do buta? Ktoś się na chwilę rozmarzył, a czujny fotoreporter zdołał to zarejestrować No tak, tu już pozgrabiane Jeszcze troszkę tutaj i proszę - jak pięknie! A my pracujemy dalej Czasem trzeba się do siebie odezwać Oto wynik dwutygodniowej przerwy w zajęciach SKS - cały nadmiar energii zazwyczaj przenoszonej na piłkę tym razem spożytkowany na grabiach Cmentarz Żydowki jest muzeum jednocześnie, praca wśród takich "eksponatów" to niesamowita lekcja kultury i historii Jeszcze kilka fotek nas pracujących, po to by spotęgować wrażenie, że się strasznie zmęczyliśmy Na Cmentarz udała się z nami p.Pawłowska, której bardzo dziękujemy i którą pozdrawiamy! Wspólne zdjęcie pamiątkowe A po wyjściu na zewnątrz życzyliśmy DominiceCh mnóstwa pomyśloności z powodu jej urodzin :)